En büyük hayat dersim. Sevincim, umudum, çaresizliğim, kanım, canım, kalbimin yarısı. Bir ansiklopedi okur gibi okumak lazım onu, sabırla, tekrar tekrar. Kimi zaman sıkıcı, kimi zaman eğlenceli, ama hep vazgeçilmez. Ne çok şey öğretti bana sabrı, çaresizliği, düşüp düşüp kalkmayı, yara bere içinde kalsan bile, hepsinin sonunda illede gülümsemeyi. En büyük çaresizliklerin içinde ne büyük umutların gizlendiğini. Kalbimi eğitti önce, sonra ruhumu, beynimi.
Bitti mi? Hayır, yaşam boyu eğitim bunun adı. Önce törpüler en keskin, en sivri köşelerini. Sonra keser aniden en keskin makasıyla. Yapamam dediğin herşeyi yaptırır. Sevemem dediğin herşeyi sevdirir. Evlat bunun adı.
Anne baba mı çocuğuna daha çok şey öğretir, çocuk mu anne babaya? Bence cümlenin ikinci yarısı. Ne annemden, ne babamdan, ne de öğretmenlerimden öğrendim onlardan öğrendiklerimi. Son nefesime kadar öğrenmeye hazırım, her neyse takdir edilen. Yeter ki canları sağ olsun.
Cok begendim. Tebrikler.
BeğenBeğen
Kendimi ifade edebilmek bazan çok zor gelir bana sen bunu çok güzel basariyorsun
BeğenLiked by 1 kişi
Yazarak daha kolay geliyor bana. Denemelisin bence…
BeğenBeğen
Gözlerimle degil yüreğimle okudum yazını çünkü tamda oraya dokundu.Haklisin evlat bunun adı karşılıksız sevilen ozlenen beklenen.Yoruma gerek yok bence
BeğenLiked by 1 kişi
Teşekkür ederim. Kim olduğunu bilmek isterdim.
BeğenBeğen
NE DERSENIX DIYIN NE EDERSENIZ EDIN GERCEK SUDUR ATSAN ATILMAZ SATSAN SATILMAZ EEEVVVLLLLAAAAATTTTT CENNET IN KOKUSUDUR.
BeğenLiked by 1 kişi