Evlat Bunun Adı

En büyük hayat dersim. Sevincim, umudum, çaresizliğim, kanım, canım, kalbimin yarısı. Bir ansiklopedi okur gibi okumak lazım onu, sabırla, tekrar tekrar.  Kimi zaman sıkıcı, kimi zaman eğlenceli, ama hep vazgeçilmez. Ne çok şey öğretti bana sabrı, çaresizliği, düşüp düşüp kalkmayı, yara bere içinde kalsan bile, hepsinin sonunda illede gülümsemeyi. En büyük çaresizliklerin içinde ne büyük umutların gizlendiğini. Kalbimi eğitti önce, sonra ruhumu, beynimi.
Bitti mi? Hayır, yaşam boyu eğitim bunun adı. Önce törpüler en keskin, en sivri köşelerini. Sonra keser aniden en keskin makasıyla. Yapamam dediğin herşeyi yaptırır. Sevemem dediğin herşeyi sevdirir. Evlat bunun adı.

Anne baba mı çocuğuna daha çok şey öğretir, çocuk mu anne babaya? Bence cümlenin ikinci yarısı. Ne annemden, ne babamdan, ne de öğretmenlerimden öğrendim onlardan öğrendiklerimi. Son nefesime kadar öğrenmeye hazırım, her neyse takdir edilen. Yeter ki canları sağ olsun.